Ja nie napiszę już do ciebie
imienia twego nie wypowiem
nie zarumienię się twym jasnym wzrokiem
słodyczą ust już twych nie skropię.
Ja nie wypowiem słowa kocham
pragnę zostanie znienawidzone
ja nie podejdę w twoją stronę
zapachem ciebie nie osłonię.
Ja już nie będę twoją myślą
a snem to tylko gdy koszmarem
ja wstydu z ciebie już nie wyssę
wzroku nie schowam przed postrachem.
Ja będę żyła niczym drzewo
w środku trawione śmiertelną plagą
będę się pięła wciąż do nieba
a wewnątrz stanę się konarem.
Ty będziesz pewnie pięknym pędem
co gałęziami świat owinie
ty będziesz kwitł z wielkim rozpędem
szybko zapomnisz o swej winie.
Gdy będziesz piął się pod niebiosa
barwy ty tęczy będziesz zbierał
strapiona będę czekać tęsknie
szykując w środku ci futerał.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz