Pocałowałabym Tuwima w
za to,że tak ładnie pisze
skoro już mnie prosi dziś
wskazując miejsce niżej
lecz nagle w świadomości mej
niepokój zbudził się ogromny
że Tuwim dawno ziemię żre
a wiersz to jego tylko pomnik
więc czytam jego wiersz od nowa
słowo po słowie sobie tłumaczę
i nie wiem jak on się uchował
że wiersz ten zawsze to samo znaczy
że prośba do tych co wokół stoją
szamocą ze mną i niepokoją
brzmi nadal,wciąż tak aktualnie
więc chęć powtórzyć mam słowa te
każdy kto czegoś ode mnie chce
niech pocałuje mnie dokładnie
w to miejsce,które...(Tuwim zgadnie).
lecz tylko wzdycham:jak to jest
że zmorą moją stały się
te całe chmary popaprańców.
O których mówię? Tuwim wie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz